Historia przedszkola
Publiczne Przedszkole Nr 64 rozpoczęło swą działalność w styczniu 1976 r. Mieści się w parterowym, wolnostojącym budynku otoczonym ogrodem,wyposażonym w sprzęt do zabaw dziecięcych.
Pierwszym dyrektorem placówki była pani Julia Orzeł, drugim pani Teresa Kozikowska, a od 2002 r. kierownictwo objęła pani Beata Hallmann.
Uroczystość nadania nazwy „Kubuś Puchatek” odbyła się 21.03.2003r. Było to wielkie wydarzenie w życiu przedszkola.
Jak przedszkole Nr 64 stało się przedszkolem Nr 64 „Kubuś Puchatek”:
Kiedy w 2002 roku pani Beata Hallmann została dyrektorem Przedszkola Nr 64, jedną z jej pierwszych inicjatyw było nadanie przedszkolu nazwy, aby wyróżniało się spośród innych placówek na osiedlu Żabianka.
Pomysł bardzo spodobał się kadrze pedagogicznej, innym pracownikom, rodzicom, a przede wszystkim dzieciom. Propozycji nazwy było kilka, ale dyskusje nauczycielek wcale nie były burzliwe i szybko zapadła decyzja, że to właśnie Kubuś Puchatek – 'najlepszy miś na całym świecie’, użyczy swojego imienia Przedszkolu.
Oto nasz przedszkolny Kubuś Puchatek i taki strój Puchatka posiadamy:
Kubuś Puchatek mieszka na holu i ze swojego fotelika wita codziennie dzieci. W czasie karnawału ma w ręku balonik, a podczas kolorowego dnia ubiera się w odświętne ubranko. Czasem Kubuś przenosi się na jakiś czas do którejś z grup albo do gabinetu pani dyrektor (pewnie, żeby jej doradzać w strasznie ważnych sprawach przedszkola).
Jak powstała książka A. A. Milne pt. „Kubuś Puchatek”:
Mało kto wie, że Kubuś Puchatek jest postacią autentyczną. Do napisania książki zainspirowała A. A. Milne’a ogromna sympatia, jaką darzył jego syn, Krzyś, niedźwiedzicę Winnie z londyńskiego ZOO.
Uroczy, czarny miś, ulubieniec wszystkich odwiedzających, przybył z dalekiej Kanady.
Krzyś polubił go tak bardzo, że jego imieniem nazwał swojego pluszowego misia, a tata urzeczony tą „przyjaźnią”, spisał opowiadane synkowi historie o Kubusiu Puchatku i jego przyjaciołach.
Zyskał tym sobie i swoim bohaterom nieśmiertelną sławę na całym świecie.
Książka, „Kubuś Puchatek”, autorstwa Alana Alexa Milne’a ukazała się w Wielkiej Brytanii w październiku 1926 roku i natychmiast stała się bardzo popularna.
W sumie A. A. Milne napisał aż cztery książki o przygodach Kubusia Puchatka.
Wszystkie są pięknie ilustrowane przez E. H. Shepard’a, który odwiedzał dom Milne’a i portretował Christophera (Krzysia) i jego zabawki.
Uroczystości z fabułą Kubusia Puchatka
- Urodziny Kubusia Puchatka
Kubuś Puchatek bardzo lubi swoje urodziny. Obchodzi je w październiku, na pamiątkę rocznicy wydania książki.
Zaprasza na nie wszystkie dzieci, które robią w grupach, a często też w domku z rodzicami piękne podarunki. Zgodnie z tradycją, panie nauczycielki przygotowują przedstawienie, w którym same wcielają się w role bohaterów książki lub organizują wiele kubusiowych konkursów, tańców i zabaw. Na koniec uroczystości zawsze 'wjeżdżają’ torty z fontannami. - Urodziny Kangurka, Króliczka, Tygryska i Sowy
Dzieci obchodzą swoje indywidualne urodziny i co roku jesienią obchodzą urodziny swojego bohatera grupy. Jest to wielkie święto dla wszystkich dzieci z tej grupy. Są organizowane konkursy, przychodzą goście, często jest jakiś poczęstunek (u Królika – marchewka, a u Sowy – słonecznik). Zawsze grupa otrzymuje jakiś duży prezent urodzinowy.
Tradycja kolorowych dni w przedszkolu w ramach programu „Świat kolorem malowany”
W każdym roku szkolnym Rada Pedagogiczna wybiera kolor i organizujemy kolorowy dzień:
-zielony dzień – zielona wiosna budziła się do życia, a dzieci w zielonych ubraniach poszukiwały zielonej piosenki ,
– żółty dzień – pojawiły się żółte kurczaczki i żółte dzieci na cześć Świąt Wielkanocnych. Na holu było ogromne jajo,
– niebieski dzień – sala gimnastyczna zamieniła się w niebieską podwodną krainę , a niebieskie dzieci razem z Kubusiem Puchatkiem poszukiwały złotej rybki,
– czerwony dzień – był to dzień miłości i dobroci, dzieci w czerwonych ubraniach i czerwonych okularach mówiły sobie same miłe słowa, pojawiło się duże serce, na którym wieszaliśmy miłe słowa,
– biały dzień – dzieci w śnieżnych, białych ubraniach poszły do Królowej Śniegu i bawiły się niby śnieżkami,
– brązowy dzień – dzieci uczestniczyły w konkursach z ziemniakiem i jadły pieczone ziemniaki,
– pomarańczowy dzień – w przedszkolu było pełno pomarańczowych dyń, na oknach pomarańczowe liście. Dzieci piekły ciasteczka z dyni.
– mieliśmy też dzień w paski – dzień zebry. Pasiasta zebra uczyła dzieci zasad ruchu drogowego.
Fajną sprawą w naszym przedszkolu jest to, że wszystkie dzieci przychodzą ubrane w jednym kolorze, a kuchnia serwuje posiłki z potraw w odpowiednim kolorze.
Oczywiście zdarzały się też ,”wpadki”:
– kiedyś w zielony dzień napadało tyle śniegu, że dzieci nie mogły wyjść na powietrze, a oglądanie zielonych roślinek było możliwe tylko w przedszkolu,
– w niebieski dzień były kłopoty ze znalezieniem potraw w niebieskim kolorze,
– któregoś roku w biały dzień – nie spadło ani trochę śniegu. Do ostatniej chwili obawialiśmy się, że ciepła, uboga w śnieg zima zafunduje nam psikusa i ogród przedszkolny przedwcześnie się zazieleni,
– w brązowy dzień był problem ze znalezieniem ubrań w brązowym kolorze, było więc wiele odcieni brązu.
Tradycja przedstawień w ramach cyklu 'rodzice-dzieciom’
W każdym roku szkolnym rodzice znajdują czas, by przygotować teatrzyk dla dzieci z przedszkola – pracami kieruje nauczycielka przedszkola. Mamy i tatusiowie, którzy mają czas spotykają się w zimowe wieczory i wspólnie przygotowują przedstawienie, szyją stroje i ćwiczą teksty. Jest przy tym niemało zabawy i śmiechu. Przedstawienia 'rodzice-dzieciom’ zawsze się udają. Rodzice twierdzą, że jest to wielkie przeżycie, a dzieci . dziecko jest dumne, że jego mama była królewną czy krasnoludkiem, albo tata był Gargamelem.
Spotkania wigilijne
Święta Bożego Narodzenia to czas rodzinnych spotkań. Przedszkolna rodzina rozpoczyna swoje przygotowania wraz z pierwszą Niedzielą Adwentu – przez kolejne tygodnie poznajemy historię Bożego Narodzenia i jej bohaterów: Archanioła Gabriela, Maryję, Józefa.; przygotowujemy się na spotkanie z Dzieciątkiem Jezus; poznajemy tradycje świąteczne; ozdabiamy świątecznie nasze sale i niecierpliwie oczekujemy harcerzy, którzy przynoszą do przedszkola Betlejemskie Światło Pokoju. Kiedy nadchodzi oczekiwany dzień spotykamy się wszyscy (dzieci i personel) przy wigilijnym stole i rozpoczynamy tradycyjną polską wieczerzę wigilijną. Natomiast po południu, razem z rodzicami, oglądamy świąteczny spektakl teatralny w wykonaniu profesjonalnych aktorów. Co drugi rok sami zamieniamy się w aktorów i prezentujemy naszym bliskim Jasełka. Za każdym razem wigilijne spotkanie jest okazją do złożenia sobie serdecznych życzeń i radości ze wspólnego świętowania.
